ВЫБЫГМА, ж. (1) Лен, высушенный на открытом воздухе. Выбыгмо [wuibuikma]. Разг. Фенне, 117, 1607 г. [Ср. Выбыгаться. Просохнуть на ветру. СРНГ. Вып. 5. С. 250.]